Boekenwijsheid #1

“Een goed boek verdient een uitgeverij”

“Je start dus een uitgeverij”, mailde de bevriende copywriter/marketing man mij. Het leek voor hem een evidentie, ik speelde simpelweg met het idee “ik geef een boek uit”. Maar het zaadje was geplant.

En zo komt van het een het ander. Het zaadje schoot wortel in mijn hoofd, al lopend langs de Schelde, onder de douche, voor het rode licht,,... Het werd me duidelijk dat ik mijn eigen boek serieus moest nemen. Bij een boek dat de moeite waard is, hoort een uitgeverij. 

Rabarbercrumble

Het is geen sinecure om een idee voor een boek te verkopen aan een uitgeverij. Uitgeverijen spelen op veilig. Als je veelkleurige taarten bakt op TV, schlagers zingt of een chille, jonge DJ bent, staan ze in de rij. Maar de twee uitgeverijen die ik contacteerde, gaven niet thuis. Ik heb nochtans een extreem lekkere rabarbercrumble in mijn culinair repertoire. Vraag maar aan mijn huisgenoten. 

Tussen 2019 en 2022 stierven mijn eerste twee ideeën voor een boek dus een stille dood. Tot zich in 2023 een nieuw onderwerp aandiende. Toen dacht ik: het is nu of nooit. Maar wat waren mijn opties?

optie 1: opnieuw bij een uitgeverij aankloppen.
Ik werd al ambetant als ik er al maar dàcht dat ik weer een idee ging moeten ‘pitchen’. Want wou ik geen boek schrijven om eens niet te moeten leuren met een voorstel, iets wat ik al twintig jaar deed in de communicatiesector?
Dit leek me een zware vorm van zelfkastijding.

optie 2 : beroemd worden
Me perfectioneren in taarten bakken en me inschrijven voor een TV-programma en het tot in de top 3 schoppen.
Dit leek me een zware vorm van tijdverlies en een grote omweg.

optie 3 : Het boek zelf uitgeven
Zelf doen. Zelf beslissen. Zelf keuzes maken. Er zelf geld impompen.  
Dit leek me een zware aanslag op mijn bankrekening. 

De jeugd van tegenwoordig

“Als je niet weet wat je moet doen, dan schrijf je de voor- en nadelen gewoon op een blad met twee kolommen”, zei mijn oudste dochter. “Een kolom met de minnetjes en een kolom met de plusjes. Dan zie je meteen wat je moet doen.” Wie durft nog te beweren dat de jeugd van tegenwoordig niet meer nadenkt?

Aldus geschiedde: als meegaande ouder deed ik wat de jeugd voorschreef en maakte een blad met twee kolommen en pende neer waarom ik een derde keer mijn kans moest wagen bij een uitgeverij of waarom ik het heft beter zelf in handen nam. 

Conclusie:

• àls (let op de klemtoon!) de uitgeverij je boek uitgeeft, draagt zij alle kosten, maar de kans dat je er iets aan verdient, is klein. En je hebt er niets aan te zeggen. Meer nog, je bent alle rechten kwijt tot ver voorbij de eeuwigheid. 

• als je zelf uitgeeft, is het je eigen project, maar je moet alles zelf doen en zelf financieren en je kan er dus gigantisch je broek aan scheuren. 

Jeugdige overmoed

Ik heb gekozen voor de rechterkolom, wellicht de meest onverstandige keuze. Maar wel het meest fun. Denk ik.

“Dus ze doet het zonder uitgeverij”, hoor ik jullie denken. Ongeveer. Maar een goed boek verdient een uitgeverij. Dus heb ik er zelf een in het leven geroepen. Ook de persoon die mijn eerste grafische maquette maakte, betrad die piste door een naam op de cover te zetten. Ik heb die natuurlijk veranderd. Maar ik ben mijn mannelijke klankborden altijd dankbaar voor hun jeugdige overmoed en de geboden inspiratie. 

Zo is Uitgeverij Be More Dog ontstaan. En maakte ik voor Be More Dog - de uitgeverij met 1 boek - een eigen website. Hoe het verder loopt, zal de tijd uitwijzen.